کلاس های فلسفه یا می توانند بخشی عادی از آموزش هفتگی مدارس باشند یا به عنوان یک برنامه ی خاص برای دانش آموزان در هر سن و با هر توانایی به کار روند. برای مثال, در مدارس ابتدایی چند ساعت در هفته را میتوان به p4c اختصاص داد که ابتدا می توان از منابع نوشته شده ی p4c و سپس از نوشته های ادبی دانش آموزان یا از دیگر منابع آموزشی استفاده کرد. در مدارس متوسطه کلاس ها را می توان بر اساس داستانها یا تمرینات منابع موجود p4c یا بر اساس مقالات مجلات یا فیلمها یا موضوعات اجتماعی کنونی اداره کرد. دانش آموزان می توانند حتی موضوعات فلسفی را که در ارتباط با برنامه ی آموزشی استاندارد هستند را بررسی کنند. با وجود اینکه همه ی دانش آموزان از فلسفه بهره می برند, دو گروه ازآنها احتمالا این برنامه را بطور خاص جذاب و مفید می دانند.
اولا اکثر دانش آموزان با استعداد زیرا فرصت پیدا میکنند تا مشغول تحقیقات فلسفی شوند که بسیار تحریک کننده و بر انگیزاننده هستند, در ضمن این دانش آموزان به بحث ها و مجادلات معقولانه ای که در ارتباط با عقاید معمول و اصلی زندگی ما ومورد بحث هستند, به خوبی باسخ می دهند. دوما دانش آموزانی که به نظر می رسد در شرایط مدرسه ی سنتی عملکرد خوبی ندارند. این گروه از دانش آموزان می توانند به شرکت در این گروه تحقیق به خوبی باسخ دهند زیرا مشارکتی که در ابتدا شفاهی است می تواند فرصتی عالی برای دانش آموزانی باشد که در خواندن و نوشتن مشکل دارند. به دلیل اینکه موضوع فلسفه شامل سوالاتی است که ما یا از پاسخ به آنها عاجزیم یا تعجب آور هستند, دانش آموزانی علاقمند به عقاید بررسی شده در گروه تحقیق می شوند که کشف رابطه ی موضوعات درسی برایشان مشکل است. جو اطمینان و توجه ایجاد شده در یک گروه تحقیق خوب, فضایی را فراهم میکند که در آن دانش آموزانی که اعتماد به نفسشان ضعیف است بتوانند با این تضمین که به آنها گوش فراداده خواهد شد نظرات خود را امتحان کنند. مهارتهای شناختی کسب شده از طریق مشارکت در گروه تحقیق را می توان به بخشهای دیگرآموزش نیز انتقال داد.
